ارزیابی احتمالاتی آسیب پذیری لرزه ای پل های چند دهانه در شمال ایران

پل ها در خطوط ارتباطی از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. بدین خاطر باید پیش از وقوع زلزله در امر ارزیابی آسیب پذیری اقدامات لازم را مبذول داشت.‎ ‎منحنی های‎ ‎شکنندگی یک‎ ‎وسیله‎ ‎تصمیم ‏گیری‎‎ ‎برای‎ ‎ارزیابی‎خطر لرزه ای می باشد. هدف از این مطالعه، استفاده از ‎ ‎یک‎ ‎روش‎ ‎تحلیلی‎ ‎برای‎ ‎تولید‎ ‎منحنی های‎ ‎شکنندگی‎ ‎برای‎ ‎‎پل های‎ ‎جاده ای در استان ‏مازندران می باشد. از آن جا که این منحنی ‏ها برای برنامه ریزی های پیش و پس از زلزله استفاده می شود، به منظور ‏افزایش قابلیت اطمینان آن ها در این مطالعه سعی ‏شده از دقیق ترین روش های تحلیلی (آنالیز تاریخچه زمانی غیرخطی) ‏و معتبرترین فرضیات مدلسازی استفاده شود. ‏با‎ ‎توجه‎ ‎به‎ ‎ویژگی های‎ ‎خاص‎ ‎زلزله های‎ ‎دور از گسل‎ ‎در‎ ‎این‎ ‎تحقیق‎ ‎اثرات‎ ‎این‎ ‎گونه‎ ‎زلزله ها روی پل ها، بررسی ‎شده‎ ‎است. با‎ ‎توجه‎ ‎به‎ ‎هندسه‎ ‎پل‎ ‎ها برای‎ ‎آنالیز‎ ‎دقیق،‎ ‎پل های مورد مطالعه‎ ‎تحت‎ ‎اثر‎ ‎‏100 جفت رکورد‎ ‎زلزله ‏در‎ ‎جهت‎ ‎متعامد‎ ‎قرار‎ ‎گرفت و منحنی های شکنندگی آن ها ترسیم و مقایسه گردید‏. با نگاهی کلی به نتایج مشاهده می شود که تغییر قطر ستون های پل چه میزان بر منحنی های شکنندگی تأثیر می گذارند. یکی از ساده سازی های رایج در مدلسازی حذف اثر کوله و پی با گیردار کردن پی کوله و پای ستون در مدلسازی می باشد. می توان مشاهده کرد که با حذف این اثر و مقایسه آن با حالت گیردار نشده، ‏میانه شکنندگی افزایش یافته و در واقع احتمال آسیب پذیری کاهش می یابد. پس از انجام تحلیل تاریخچه زمانی مشاهده شد که با کاهش قطر ستون ها در جهت طولی و عرضی جابجایی نسبی ستون ها (دریفت) افزایش می یابد.